ഇറങ്ങിവന്നു കടിക്കുന്ന കാലം... സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുക

താഴെക്കാണുന്ന പോങ്ങുമൂടൻ പോസ്റ്റിന്മേലുള്ള കമന്റ് ഇവിടെ ആവർത്തിക്കുന്നു

“ കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിവസങ്ങളിലുണ്ടായ വിവാദങ്ങൾ എന്നെ വളരെയധികം വേദനിപ്പിച്ചു. നീതിയുടെ രഥം മുന്നോട്ടു പോകണമെന്ന് മാത്രമാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്. നിരീക്ഷണ കാര്യത്തിൽ പല കോടതികളിലും വ്യത്യസ്ത കാഴ്ചപ്പാടുകളുണ്ടായി. ജൂഡിഷ്യറിയുടെ യശസ്സ് നിലനിർത്താനും അന്വേഷണത്തിലെ ആശയക്കുഴപ്പം ഒഴിവാക്കാനും കേസിന്റെ അന്വേഷണ മേൽനോട്ടം ഡിവിഷൻ ബെഞ്ചിനു വിടുന്നതാണ് ഉചിതം” - ജസ്റ്റിസ് ബസന്ത്.
അതെ. അങ്ങനെ ‘ബസന്തവും‘ ‘ഹേമ‘ന്തത്തിന് വഴിമാറി. ഇനി ആശ്വസിക്കാം. അഭയക്കേസിന്റെ അന്വേഷണങ്ങൾ സുഗമമായി തന്നെ നീങ്ങും. ‘വേണ്ടപ്പെട്ടവർക്ക് ‘ നീതിയും ലഭിക്കും. ‘ആർക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ടവർക്ക് ‘ എന്ന ചോദ്യം മാത്രമേ ഇനി അവശേഷിക്കൂ.!!

പ്രിയ പോങ്ങും‌മൂടൻ,

വളരെ കാലികമായ ഒരു വിഷയത്തിൽ താങ്കൾ എഴുതികണ്ടതിൽ അതിയായ സന്തോഷമുണ്ട്. അഭയ കേസ്സിൽ മാത്രമല്ല മറ്റ് പല സാഹചര്യങ്ങളിലും ജുഡിഷ്യറി അതിന്റെ എല്ലാ അതിരുകളും ലംഘിച്ചു നൃത്തം ചെയ്യുന്നതാണു നാം കുറച്ചുകാലമായി കാണുന്നത്. അതിനെ ജുഡിഷ്യൽ ആക്റ്റിവിസമെന്നോ, നീതിപീഠത്തിന്റെ രക്ഷക വേഷമെന്നോ ഒക്കെ കരുതി നാം വളരെ ആഘോഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇപ്പോൾ സത്യത്തിൽ എന്താ‍ണു നടന്നത് അഥവാ നടക്കുന്നത്. ഹൈക്കോടതിയുടെ പരിഗണനയിൽ വന്നത് ഒരു കൊലപാതക കേസ്സിലെ പ്രതികളുടെ ജ്യാമ്യ അപേക്ഷയാണ്. കൊലപാതകകേസ്സിൽ കേസ്സ് വിചാരണചെയ്യപ്പെടുന്നത് ഒരു ജില്ലാ ജഡ്ജിയുടെ മുമ്പിലാണ്. അഭയയുടെ കേസ്സിലും അത് അങ്ങനെയാകാനേ വഴിയുള്ളൂ. അവിടെ ജ്യാമ്യം നിഷേധിച്ചപ്പോൾ പ്രതികൾ(കുറ്റവാളികളായി ഇനിയും ആരും വിധിച്ചിട്ടില്ല)മേൽ കോടതിയിൽ അപ്പീൽ നൽകി. ആ അപേക്ഷ സ്വീകരിച്ച് ജ്യാമ്യം നൽകിയതിൽ യാതൊരു തകരാറുമില്ല. പ്രതികൾ ശക്തരാണെന്നും തെളിവുകൾ നശിപ്പിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്നും അന്വേഷണത്തെപ്പോലും കഴിഞ്ഞ16 വർഷമായി തകിടം മറിച്ചവരാണെന്നും പ്രോസ്സിക്യുഷൻ വാദിച്ചേക്കാം അതിൽ ശരിയുമുണ്ട് എങ്കിലും പ്രതികൾക്കു ഒരു നിശ്ചിത കാ‍ലത്തെ റിമാണ്ടിനു ശേഷം ജ്യാമ്യം ലഭിക്കാം അത് നൽകാനും നൽകാതിരിക്കാനുമുള്ള പൂർണ്ണ അധികാരം ആ അപേക്ഷപരിഗണിക്കുന്ന ജഡ്ജിക്കുണ്ട്. അതിൽ ഇന്ന് മീഡിയായും നാട്ടുകാരും പറയുന്നതുപോലെ അസാധാരണമായി ഒന്നും ഇല്ല. പ്രോസിക്യൂഷൻ വാദിക്കുന്നതുപോലെ പ്രതികൾ കേസ്സന്വേഷണത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നുവെങ്കിൽ അതിൽ നിന്നു ഒഴിഞ്ഞു നിൽകാനും സാക്ഷികളെയും മറ്റും സ്വാധീനവലയത്തിനുപുറത്തു നിറുത്താനുമുള്ള ബാധ്യത പ്രോസ്സിക്യുഷനും ഗവണ്മെന്റിനുമുള്ളതാണു. എന്നാൽ അത്തരത്തിൽ ഒരു ജ്യാമ്യം നൽകുകയായിന്നോ ഇവിടെ നടന്നത് അല്ലേ അല്ല. ജ്യാമനിബന്ധനകൾ ഉയർത്തുന്ന തമാശകൾ വേറെയും.

അഭയാകേസ്സിലെ പ്രതികൾക്കു ജ്യാമ്യം നൽകുന്നവേളയിൽ കോടതി നടത്തിയ ചില പരാമർശങ്ങൾ നീതിവ്യവസ്ഥയെ അതിന്റെ നിഷ്പ്ക്ഷവും നിർഭയവുമായ നടത്തിപ്പിനെ എങ്ങനെ തുരങ്കംവയ്കുന്നു എന്നറിയുമ്പോഴാണു ഇതിനു പിന്നിലെ രസതന്ത്രം പൂർണ്ണമായും മനസ്സിലാകുക. ജില്ലാകോടതിയിൽ ട്രയൽ ചെയ്യേണ്ട ഒരു കേസ്സിന്റെ പ്രാഥമിക ഘട്ടത്തിൽ നിന്നു കൊണ്ട് അന്വേഷണം പോലും പൂർത്തിയാകുന്നതിനു മുമ്പ് അതിന്റെ മെരിറ്റ് പരിശോധിക്കുകയും നാളെയുണ്ടായേക്കാവുന്ന ഒരു വിധിയെക്കൂ‍ടി തകിടം മറിക്കുകയോ മുൻ നിശ്ചയിക്കുകയോ ചെയ്യുകയെന്ന അതി ഗുരുതരമായ ഇടപെടലാണു ഇവിടെ നടന്നത്. ഈ ഇടപെടൽ എത്ര മേൽ ഗൌരവകരമാണെന്നറിയാൻ കോടതികളിലെ അധികാരഘടനകൂടിയറിയേണ്ടതുണ്ട്. കീഴ്ക്കോതികളിലെ ജഡ്ജികളുടെ മേൽ മുകളിലോട്ടുള്ള ജഡ്ജിമാർക്കുള്ള സ്വാധീനം നമ്മുടെ കോടതി ഘടനയിൽ വളരെ വലുതാണ്. അവരുടെ പ്രൊമോഷൻ മുതൽ അപ്പീൽ കേസ്സുകളിൽ മേൽ നടത്തുന്ന വിധിന്യായത്തിൽ വരെ നീളുന്നതാണു ഈ ബന്ധം. അത്തരമൊരു ഹൈയറാർക്കി നിലൻൽക്കുന്നിടത്ത് ഉന്നതമായ അധികാരസ്ഥാനത്തിരുന്നുകൊണ്ട് അതിനു താഴെ വരുന്നതിനെ സ്വാധീനിക്കുന്ന മ്ലേശ്ചമായ നടപടിയാണു ഇവിടെ നടന്നത്. ഇത്തരത്തിൽ ഇടപെടാ‍ൻ ഹൈക്കോടതിക്കു അധികാരമുണ്ടോ എന്നതാണു നാം ആലോചിക്കേണ്ടത്. ഒരു ഹർജി കോടതിയുടെ പരിഗണനയിൽ വന്നാൽ അതിന്റെ എതൃക്ഷിയുടെ കൂടെ അഭിപ്രായമാരാഞ്ഞിട്ട് കോടതി പരിഗണിക്കേണ്ട പ്രശ്നങ്ങൾ ഫ്രം ചെയ്യുകയും അതിന്മേൽ വാദവും പ്രതിവാദവും തെളിവുകളും പരിശോധിച്ച് വിധിപറയുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണു കോടതിയുടെ ബാധ്യത. അതിനു പകരം നമ്മൾ തമ്മിൽ എന്ന പരിപാടി അവതരിപ്പിഅക്കുന്ന ഏഷ്യാനെറ്റിലെ ശ്രീകണ്ഠൻ നായരെപോ‍ലെ രണ്ടു പുറത്തിനും നടുക്കുനിന്നു തുള്ളി എന്ത് വിടുവായത്തനവും വിളിച്ചു പറയാൻ ജഡ്ജിമാർക്കു അധികാരമില്ല്ല. അതായത് ജഡ്ജി ഒരു മിഡിൽമാനോ മോഡറേറ്ററോ അല്ല. പക്ഷേ കുറച്ചുകാലമായി പലക്കേസ്സുകളിലും ഇതാണു ഇവിടെ നടക്കുന്നത്. അഭയക്കേസ്സിലെ വാദിഭാഗമോ പ്രതിഭാഗ്ഗമോ ഉയർത്താത്തതും ആ ഹർജിയുടെ അടിസ്ഥാന പ്രശ്നങ്ങളായി നിശ്ചയിക്കാത്തതുമായ കാര്യങ്ങളിൽ അഭിപ്രായം പറയുകവഴി നിയമവ്യവസ്ഥയുടെ പുറത്തിറങ്ങി കടിക്കുകയാണു ഇവിടെ നടന്നത്. ഇതാണു നമ്മുടെ നിയമപണ്ഡിതന്മാർ അഭിപ്രായം പറയേണ്ട വിഷയം. അത്തരത്തിൽ ഒരു നീക്കം പ്രമോന്നത അധികാരസ്ഥാ‍നത്തു നിന്നു വന്നാൽ അതിനെതിരെ നീതികിട്ടാൻ നമ്മുടെ നീതിന്യായവ്യവസ്ഥയിലും ഭരണഘടനയിലും എന്താണു വഴി എന്നു അന്വേഷിക്കാനും ആ വഴി സഞ്ചരിക്കാനും ഗവണ്മെന്റും നിയമവിദഗ്ധരും തയ്യാറാകണം.

സത്യത്തിൽ ഇത് നമ്മുടെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെയും രാഷ്ടീയ നേതൃത്ത്വത്തിന്റെയും കഴിവുകേടുകൾ വ്യക്തമാക്കുന്ന അവസരമായാണു ഞാൻ കാണുന്നത്. എപ്പോഴൊക്കെ നമ്മുടെ നാട്ടിൽ രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വം ക്ഷീണിച്ചിട്ടുണ്ടോ അപ്പോഴല്ലാം ഉദ്ദ്യോഗസ്ഥന്മാരും ന്യായാധിപന്മാരും എല്ലാം കൊടിക്കുമുകളിൽ പറന്നിട്ടുണ്ട്. അത് ഇലക്ഷൻ കമ്മിഷണാറായോ, ഹൈക്കോടതി, സുപ്രിം കോടതി ജഡ്ജിമാരായോ ഒക്കെ വരാം. പലപ്പോഴും ഇവർ ഇറങ്ങിവന്നു കടിച്ചപ്പോഴൊക്കെ നമ്മൾക്കു അനഭിമതരായവർ ആയിരുന്നു അതിന്റെ പരിക്കു ഏറ്റുവാങ്ങിയിരുന്നത് എന്നതുകൊണ്ട് നാം അന്നോക്കെ സന്തോഷിച്ചു പക്ഷേ ഒരു ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിലെ അപകടകരമായ ഈ പ്രവണത ഇന്നു അതിന്റെ എല്ലാ അതിരുകളും ഭേദിച്ചിരിക്കുന്നു.അത് ഇപ്പോൾ നമ്മെ ത്തേടി വന്നിരിക്കുന്നു. ഇനിയും നിശബ്ദത പാലിച്ചാൽ പിന്നെ നമുക്കു ഒരിക്കലും വാതുറക്കേണ്ടിവരില്ല. 100 കോടിജനതയ്ക്കെതിരെ കോടതിയലക്ഷ്യം ട്രയൽ ചെയ്യാൻ ഈ കോടതികൾ തുനിയുന്നകാലം